Hoe kan ik anderen vergeven?

Een man had twee zoons. De jongste vroeg zijn erfdeel. Toen verliet hij het land en ‘verkwiste daar zijn vermogen in een losbandig leven’ (zie Lukas 15:13)

Er kwam een hongersnood in het land en de zoon had geen geld om voedsel te kopen. Hij nam een baantje als varkenshoeder en had zoveel honger dat hij desnoods het varkensvoer gegeten zou hebben. (Zie Lukas 15:14–16.)

Toen dacht hij aan de dienstknechten van zijn vader, en dat die meer dan voldoende te eten hadden. Hij besloot om zijn excuus aan te bieden en tegen zijn vader te zeggen dat hij ‘het niet meer waard [was zijn zoon] genoemd te worden. Maak mij als één van uw dagloners’ (Lukas 15:19).

‘En hij stond op en ging naar zijn vader. En toen hij nog ver van hem verwijderd was, zag zijn vader hem en deze was met innerlijke ontferming bewogen en hij snelde hem tegemoet, viel hem om de hals en kuste hem’ (Lukas 15:20).

De vader kleedde zijn zoon in mooie kleding en richtte voor hem een feestmaal met het beste voedsel aan. De oudere zoon kwam thuis van zijn werk en hoorde de muziek en het dansen. Hij werd jaloers en weigerde om het huis binnen te gaan. (Zie Lukas 15:22–28.)

De vader ging naar buiten en sprak met zijn oudste zoon. De zoon vroeg zich af waarom er nooit voor hem een feest was aangericht terwijl hij de hele tijd rechtschapen en verantwoordelijk was geweest.

De vader antwoordde de oudere zoon dat hij altijd bij hem was en dat ‘al het mijne […] van jou [is]’ (zie Lukas 15:31). Hij zei dat hij blij zou moeten zijn, ‘want deze broer van jou was dood en is weer levend geworden. En hij was verloren en is gevonden’ (zie Lukas 15:32).

We kunnen mensen vergeven die ons hebben gekwetst of geschaad, zelfs als dat niet eerlijk lijkt. God zal alles in orde maken, en als we getrouw zijn, kunnen wij alles ontvangen wat Hij heeft.

Moroni was aanvoerder. Zijn leger had niet genoeg soldaten om de steden te verdedigen die zij op hun vijanden hadden heroverd.

Moroni stuurde een brief aan gouverneur Pahoran ‘waarin hij hem verzocht manschappen bijeen te laten brengen en versterking van […] de legers’ (zie Alma 59:3) om de heroverde steden te behouden.

De gevraagde hulp kwam echter niet en een van de steden werd aangevallen. De stad viel in handen van de vijand. ‘En het geschiedde dat Moroni vertoornd was op de regering wegens haar onverschilligheid voor de vrijheid van hun land’ (zie Alma 59:13).

Moroni schreef gouverneur Pahoran weer een brief en beschuldigde hem ervan lui, machtswellustig en zelfzuchtig te zijn. Hij dreigde zelfs om naar Pahoran op te marcheren en ‘hem te slaan met het zwaard’ (zie Alma 60:30) als hij geen hulp stuurde.

Wat Moroni niet wist, was dat Pahoran met een opstand te maken had en gedwongen was om de hoofdstad te ontvluchten. Hij antwoordde op Moroni’s brief: ‘Zie, ik zeg u, […] dat ik mij niet verheug over uw grote ellende, integendeel, die bedroeft mijn ziel’ (Alma 61:2).

Hoewel Pahoran onterecht beschuldigd was, was hij niet gekwetst. Hij zei: ‘U [hebt] mij gelaakt, maar het doet er niet toe; ik ben niet vertoornd, maar verheug mij over de grootheid van uw hart’ (zie Alma 61:9). Vervolgens vroeg hij Moroni’s hulp bij het bestrijden van de opstand.